Otton IV Welf

Antykról Niemiec, jego koronacja wywołała wojnę domową w Niemczech. Był również od 9 czerwca 1198 roku królem Niemiec oraz w późniejszych latach Świętym Cesarzem Rzymskim. Rywal rodu Hohenstaufów.

Życie

Otton IV Welf urodził się w 1175 lub 1176 roku w Brunszwiku, zmarł 18 maja 1218 w Hartzburgu. Pochodził z dynastii Welfów oraz był synem Henryka Lwa i Matyldy, córki Henryka II Plantagenta.
Dzieciństwo spędził w dworze swojego dziadka Henryka II. Od najmłodszych lat był przygotowywany na przejęcie carskiej korony. Uczestniczył w wyprawach wojennych Ryszarda Lwie Serce. W 1198 roku został królem Niemiec, a od 1209 cesarzem. Został on koronowany przez papieża Innocentego. W 1210 roku popadł w konflikt z papieżem, który go ekskomunikował. W 1214r odbyła się bitwa pod Bouvines. Skończyła się ona klęską polityczną Ottona IV. Welf toczył również walki z Hohenstaufami, Filipem Szwabskim i Fryderykiem II. Kiedy stracił szansę na odzyskanie władzy w Rzeszy, wycofał się do swoich brunszwickich posiadłości. Otton został pochowany w katedrze w Brunszwiku.

Żony i potomstwo

Mężczyzna 23 lipca 1212 roku poślubił Beatrycze Hohenstauf, córkę jego wroga Filipa Szwabskiego i Ireny Angeliny. Ich małżeństwo nie trwało jednak długo, ponieważ w tym samym roku jego młoda małżonka zachorowała i zmarła. Drugą żoną Ottona IV została Maria Brabancka w 1214 roku. Była ona córką księcia Brabancji Henryka I i Matyldy z Boulogne. Nie doczekał się on swojego potomka bo jego oba małżeństwa były bezdzietne.