Friedrich Hegel urodził się 27 sierpnia 1770 roku w Stuttgart. Pochodził z rodziny urzędnika. Na początku studiował teologię w Tybindze. W 1801 roku poważnie zaczął zajmować się filozofią. Wykładał ją na uniwersytecie w Jenie w roli docenta. Następnie podjął pracę jako dyrektor gimnazjum w Norymberdze, gdzie w 1816 roku objął funkcję profesora w Heidelbergu. Dwa lata potem otrzymał to samo stanowisko w Berlinie. Hegel głosił, że prawda jest całością. Jego system filozofii zakładał trzy części: logiczną, filozofię przyrody, oraz filozofię ducha. Bowiem według niego duch jako sama świadomość jest podstawową kategorią filozofii. Jednak uważał, że duch występuje w trzech postaciach jako subiektywny, obiektywny oraz absolutny. Jego znane dzieła to między innymi Phnomenologie des Geistes, czy Wissenschaft, oraz Enzyklopdie der philosophischen Wissenschaften im Grundrisse. Zmarł 14 listopada 1831 roku w Berlinie. Przyczyną zgonu była epidemia cholery, która rozpętała się w Berlinie w tym właśnie roku.